Vandaag had ik een plezierig gesprek in Madurodam onder leiding van Bas Naber van de B&A-groep met de Zuid-Hollandse gedeputeerde Manita Koop (CDA) van Ruimtelijke Ordening, Wonen, Arbeidsmarkt en Onderwijs. Onderwerp was de stijgende zeespiegel, dalende bodem en meer neerslag in relatie tot de lange termijnvisie op de Randstad (2040). Het gesprek ging over van alles en nog wat. Maar vooral over de keuze tussen economie en leefbaarheid. Over of de Randstad nou echt VOL is. En of we het Groene Hart niet gewoon moeten offeren voor infrastructuur, wonen en werken – en in de rest van de Metropool Randstad dus ruimte houden voor groen (en blauw). Tot mijn verbazing kwamen andere deelnemers aan het gesprek daarnaast zelf met de bestuurlijke drukte in de Randstad als een probleem. Koop noemde onze eigen Ronald Waterman in de context van het nadenken over de toekomst van de Randstad en de strijd tegen, en het leven met, het water. Ze sprak duidelijk met respect over onze partijgenoot.De charmante CDA-gedeputeerde herinnerde mij – door de manier waarop ze over de zaken sprak – er ook weer aan waarom de VVD in het verleden zo vaak politiek zaken heeft kunnen doen met het CDA. Ook al is dat op nationaal en lokaal niveau (hier in Wassenaar e.o. althans) niet het geval. mariakoop.jpgIk memoreerde in ons gesprek dat, terwijl wij praten over de Randstad in 2040, ondertussen de provincie en gemeenten het land laten volbouwen met woningen, bedrijfsterreinen en asfalt. Met dank aan …. onder andere het lokale en provinciale CDA. Een impressie en later ook een verslag van het gesprek op deze bijeenkomst wordt binnenkort gepubliceerd op de website van het project Randstad 2040. Ik vroeg haar bij de koffie of zij dit soort strategische discussies in eigen kring, binnen het CDA voert met leden. Dat bleek niet het geval. De gesprekken zijn beperkt, gaan over andere zaken. En er zijn behalve stokpaardjes vooral ook taboes. Zaken waarover je binnen de partij gewoon niet onbevangen kunt spreken, maar waarvoor bij dit soort gesprekken buiten partijpolitieke context wèl ruimte bestaat. Herkenbaar. Dat zou toch eigenlijk anders moeten, vonden wij beiden. Aan het slot van de avond wist de CDA-gedeputeerde de discussie van deze avond op een zeer adequate manier politiek-bestuurlijk te duiden. OnbekendThuisgekomen in Wassenaar zocht ik haar even op Internet op. Tot mijn verbazing is zij vooral op de website van de provincie te zien – met een wat droevige provinciale webcast. En op Wikipedia nog volledig onbekend. Ik zal eens een beginnetje maken. Update 16/02/2008: Voilá hier is Manitá van het CDÁ op Wikipediá.
Vandaag had ik een plezierig gesprek in Madurodam onder leiding van Bas Naber van de B&A-groep met de Zuid-Hollandse gedeputeerde Manita Koop (CDA) van Ruimtelijke Ordening, Wonen, Arbeidsmarkt en Onderwijs. Onderwerp was de stijgende zeespiegel, dalende bodem en meer neerslag in relatie tot de lange termijnvisie op de Randstad (2040). Het gesprek ging over van alles en nog wat. Maar vooral over de keuze tussen economie en leefbaarheid. Over of de Randstad nou echt VOL is. En of we het Groene Hart niet gewoon moeten offeren voor infrastructuur, wonen en werken – en in de rest van de Metropool Randstad dus ruimte houden voor groen (en blauw). Tot mijn verbazing kwamen andere deelnemers aan het gesprek daarnaast zelf met de bestuurlijke drukte in de Randstad als een probleem. Koop noemde onze eigen Ronald Waterman in de context van het nadenken over de toekomst van de Randstad en de strijd tegen, en het leven met, het water. Ze sprak duidelijk met respect over onze partijgenoot.De charmante CDA-gedeputeerde herinnerde mij – door de manier waarop ze over de zaken sprak – er ook weer aan waarom de VVD in het verleden zo vaak politiek zaken heeft kunnen doen met het CDA. Ook al is dat op nationaal en lokaal niveau (hier in Wassenaar e.o. althans) niet het geval. mariakoop.jpgIk memoreerde in ons gesprek dat, terwijl wij praten over de Randstad in 2040, ondertussen de provincie en gemeenten het land laten volbouwen met woningen, bedrijfsterreinen en asfalt. Met dank aan …. onder andere het lokale en provinciale CDA. Een impressie en later ook een verslag van het gesprek op deze bijeenkomst wordt binnenkort gepubliceerd op de website van het project Randstad 2040. Ik vroeg haar bij de koffie of zij dit soort strategische discussies in eigen kring, binnen het CDA voert met leden. Dat bleek niet het geval. De gesprekken zijn beperkt, gaan over andere zaken. En er zijn behalve stokpaardjes vooral ook taboes. Zaken waarover je binnen de partij gewoon niet onbevangen kunt spreken, maar waarvoor bij dit soort gesprekken buiten partijpolitieke context wèl ruimte bestaat. Herkenbaar. Dat zou toch eigenlijk anders moeten, vonden wij beiden. Aan het slot van de avond wist de CDA-gedeputeerde de discussie van deze avond op een zeer adequate manier politiek-bestuurlijk te duiden. OnbekendThuisgekomen in Wassenaar zocht ik haar even op Internet op. Tot mijn verbazing is zij vooral op de website van de provincie te zien – met een wat droevige provinciale webcast. En op Wikipedia nog volledig onbekend. Ik zal eens een beginnetje maken. Update 16/02/2008: Voilá hier is Manitá van het CDÁ op Wikipediá.
Reacties
Een reactie posten