Blauwdruk voor Vrede: VN kan Conflict Israël-Gaza oplossen

Duurzame vrede in Gaza   Het aanhoudende gewapende conflict tussen Israël en Gaza heeft geleid tot grote menselijke en economische verliezen. Met de toenemende complexiteit en de religieus geïnspireerde ideologieën die het conflict voeden, lijkt een duurzame oplossing verder weg dan ooit. Echter, een innovatieve en krachtige oplossing kan worden bereikt door een door de Verenigde Naties afgedwongen staakt-het-vuren, gecombineerd met de inzet van een VN-vredesmacht in Gaza. Deze vredesmacht zou niet alleen de orde handhaven, maar ook zorgen voor een periode van stabiel bestuur een breed scala aan stabilisatie- en wederopbouwmaatregelen laten uitvoeren. Hier volgt een betoog voor deze aanpak. De Nederlandse regering zou in de VN dit voorstel kunnen indienen. VN-Gedwongen Staakt-het-Vuren en Inzet van Vredesmacht  Een onmiddellijk staakt-het-vuren afgedwongen door de VN is de eerste essentiële stap. Israel verlaat de Gaza strook. Dit zal de acute vijandelijkheden stoppen en een adempauze

Jessica Larive

[caption id="" align="alignright" width="123" caption="Mr. J.E.S. Larive"]Mr. J.E.S. Larive[/caption] Vanmorgen las ik in de Telegraaf van vandaag een stuk over het echtpaar Bondarenko. Daarin werd de naam genoemd van Jessica Larive (1945). Zij was 15 jaar lang – van 1984 tot 1999 – voor de VVD lid van het Europees Parlement. Ik moest meteen denken aan mijn eerste en laatste ontmoeting met haar. Dat was eind 1989, in Straatsburg. Daar was ik als lid van een delegatie van ‘uitverkoren’ VVD-leden die op kosten van de partij een bezoek mochten brengen aan onze drie vertegenwoordigers in het Europees Parlement. Dat was Jessica, samen met Florus Wijsenbeek (nog actief en aanwezig binnen de VVD) en Gijs de Vries (sinds vorig jaar in de politieke luwte als lid van de Algemene rekenkamer). Ik zat naast Jessica aan tafel. Er werd duif geserveerd – voor mij als vegetariër was er iets anders natuurlijk. Jessica maakte indruk. Onvervalst liberaal, onversneden VVD, en scherp en met emotie geïnvolveerd, vooral op het onderwerp gelijke beloning en gelijke behandeling van mannen en vrouwen. Wat ik toe nog niet kon vermoeden, is dat anderhalf jaar later in Den Haag het dossier van de Algemene wet gelijke behandeling op mijn bureau belandde, waar in vervolgens bijna vier jaar aan heb gewerkt. Ongetwijfeld heeft mijn gesprek met haar mijn denkwijze over gelijke rechten voor mannen en vrouwen mede beïnvloed. Iets wat inmiddels weer heel actueel is. Maar wat ik mij nog het meest herinner aan Jessica Larive, is dat zij op een gegeven moment – ik meen toen de wijn werd geserveerd – opmerkte dat zij eigenlijk griep had. Ze had 39 graden koorts, vertelde. Maar dit etentje met de achterban vond zij zó belangrijk, dat zij zich met wat aspirientjes naar het restaurant had begeven. Een strijdbaar voorvechtster van liberaal gedachtegoed die de achterban belangrijker vond dan haar eigen welzijn en gezondheid. Wat mij betreft een manier om als volksvertegenwoordiger je rol op te vatten, die anderen tot voorbeeld zou mogen dienen. Jammer dat Jessica 10 jaar geleden het veld moest ruimen, omdat ze ten onrechte reiskosten had gedeclareerd. Zij deed (daarom) niet mee aan de verkiezingen voor het Europees Parlement en verdween uit de publiciteit – maar zo te zien ook uit de actieve VVD. Is zij slapend lid, of doet zij nog wat?

Reacties