De waarde van vakmanschap

-
Parijs, 1894. Montmartre bruiste van het leven, een broeinest van kunstenaars en bohemiens. In het hart van deze wijk, verscholen achter een enigszins onheilspellende naam, lag restaurant Le Rat Mort – De Dode Rat. Het was een plek waar de bohemien zich thuis voelde - en waar Henri de Toulouse-Lautrec een vaste gast was. Toulouse-Lautrec, een man met een scherpe blik en scherpe tong, was een meester in de snelle schets. Hij kon met een paar vloeiende lijnen een persoonlijkheid vangen, een karakter blootleggen. Op een avond, terwijl hij genoot van een maaltijd in Le Rat Mort, viel zijn oog op Madame Charlotte, een welgestelde weduwe die zich duidelijk vermaakte. Zonder veel omhaal pakte hij een papieren servet en begon te tekenen. Het was geen gedetailleerd portret, verre van dat. Het was een expressieve karikatuur, een vluchtige impressie van Madame Charlotte’s gelaatstrekken en houding. Maar het had iets. Madame Charlotte zag het en was meteen enthousiast. “Oh, monsieur Toulouse-Lautr...
0

Shared space in Wassenaar

-
Enige tijd geleden vroeg ik mij af of we in Nederland niet met wat minder verkeersregeltjes toe konden. Het idee van shared space kwam ik toen tegen. Shared space is dat de openbare ruimte in steden en dorpen zó wordt vormgegeven dat mensen hun vrijheid, verantwoordelijkheid en autonomie kunnen ontplooien. Klinkt abstract, maar als je bijvoorbeeld alle verkeersborden verwijdert, moeten mensen weer gaan nadenken over hun eigen gedrag op straat en meer rekening houden met anderen. Wat blijkt: mensen gaat behoedzamer gedrag vertonen, en het wordt veiliger, en mooier op straat. In Wassenaar zouden we daar eens over moeten gaan nadenken, want ons dorp is in de loop der jaren volgegroeid met verkeersborden, blauwe en gele strepen, verkeersdrempels enz. Alles met de beste bedoelingen, maar in ons dorp is het nu een kakafonie van verkeersborden en verkeerstekens.

Reacties

Een reactie posten