[caption id="" align="alignright" width="246" caption="Maarten Prinsen: groter is niet altijd beter, en soms gewoon duurder."]
[/caption] Met verbazing volg ik de laatste tijd het optreden van de provincie Zuid-Holland bij gemeentelijke herindeling. Er zijn in Zuid-Holland nu allerlei fusieprojecten aan de gang: in het Groene Hart, Krimpenerwaard en Goeree-Overflakkee. En als er ergens één gemeente dwars ligt, walst de provincie daar gewoon overheen. Met flinterdunne argumenten dwingen ze gemeenten tot schaalvergroting, terwijl deze provincie al lang geen echt kleine gemeenten meer heeft. Hierover ben ik wel bezorgd: Van die grote-stedenmentaliteit ben ik wel geschrokken. Moet alles onder de 40.000 inwoners zich nou zorgen gaan maken. Wanneer zijn Wassenaar en Voorschoten aan de beurt? Of Noordwijkerhout, Lisse en Hillegom? De fusies leiden vrijwel nooit tot lagere lasten, vaak juist tot belastingverhoging. En nieuwe gemeentehuizen! Of tot meer ambtenaren en meer bureaucratie. Ook leiden fusies altijd tot lagere opkomst bij verkiezingen en minder vertrouwen in de politiek. Natuurlijk steun ik het provinciale verkiezingsprogramma van de VVD: het beleid om flink in provinciale taken te snoeien en groene gebieden te behouden, vind ik supergoed. Maar de provincie wordt gedomineerd door grote steden, en helaas is dat ook bij de kandidatenlijst van de VVD. Zuid-Holland moet zelf maar eens 't goede voorbeeld geven door te fuseren met de andere Randstadprovincies, zoals het kabinet wil. Tot dan mogen de schaalvergroters in het provinciehuis wat mij betreft een toontje lager zingen. Intussen hoeft er helemaal geen taboe op herindelingen te liggen: als men het lokaal helemaal ziet zitten en er een overtuigende businesscase ligt voor een fusie, moet daar ook ruimte voor zijn. En als gemeenten echt onder de maat presteren door hun kleine omvang, moet er een gesprek op gang worden gebracht. In zo'n situatie mag de provincie best wel eens een initiatief nemen. Maar altijd zoeken naar oplossingen met lokaal draagvlak. Dat is erg belangrijk.
[/caption] Met verbazing volg ik de laatste tijd het optreden van de provincie Zuid-Holland bij gemeentelijke herindeling. Er zijn in Zuid-Holland nu allerlei fusieprojecten aan de gang: in het Groene Hart, Krimpenerwaard en Goeree-Overflakkee. En als er ergens één gemeente dwars ligt, walst de provincie daar gewoon overheen. Met flinterdunne argumenten dwingen ze gemeenten tot schaalvergroting, terwijl deze provincie al lang geen echt kleine gemeenten meer heeft. Hierover ben ik wel bezorgd: Van die grote-stedenmentaliteit ben ik wel geschrokken. Moet alles onder de 40.000 inwoners zich nou zorgen gaan maken. Wanneer zijn Wassenaar en Voorschoten aan de beurt? Of Noordwijkerhout, Lisse en Hillegom? De fusies leiden vrijwel nooit tot lagere lasten, vaak juist tot belastingverhoging. En nieuwe gemeentehuizen! Of tot meer ambtenaren en meer bureaucratie. Ook leiden fusies altijd tot lagere opkomst bij verkiezingen en minder vertrouwen in de politiek. Natuurlijk steun ik het provinciale verkiezingsprogramma van de VVD: het beleid om flink in provinciale taken te snoeien en groene gebieden te behouden, vind ik supergoed. Maar de provincie wordt gedomineerd door grote steden, en helaas is dat ook bij de kandidatenlijst van de VVD. Zuid-Holland moet zelf maar eens 't goede voorbeeld geven door te fuseren met de andere Randstadprovincies, zoals het kabinet wil. Tot dan mogen de schaalvergroters in het provinciehuis wat mij betreft een toontje lager zingen. Intussen hoeft er helemaal geen taboe op herindelingen te liggen: als men het lokaal helemaal ziet zitten en er een overtuigende businesscase ligt voor een fusie, moet daar ook ruimte voor zijn. En als gemeenten echt onder de maat presteren door hun kleine omvang, moet er een gesprek op gang worden gebracht. In zo'n situatie mag de provincie best wel eens een initiatief nemen. Maar altijd zoeken naar oplossingen met lokaal draagvlak. Dat is erg belangrijk.
Reacties
Een reactie posten