De waarde van vakmanschap

op
Parijs, 1894. Montmartre bruiste van het leven, een broeinest van kunstenaars en bohemiens. In het hart van deze wijk, verscholen achter een enigszins onheilspellende naam, lag restaurant Le Rat Mort – De Dode Rat. Het was een plek waar de bohemien zich thuis voelde - en waar Henri de Toulouse-Lautrec een vaste gast was. Toulouse-Lautrec, een man met een scherpe blik en scherpe tong, was een meester in de snelle schets. Hij kon met een paar vloeiende lijnen een persoonlijkheid vangen, een karakter blootleggen. Op een avond, terwijl hij genoot van een maaltijd in Le Rat Mort, viel zijn oog op Madame Charlotte, een welgestelde weduwe die zich duidelijk vermaakte. Zonder veel omhaal pakte hij een papieren servet en begon te tekenen. Het was geen gedetailleerd portret, verre van dat. Het was een expressieve karikatuur, een vluchtige impressie van Madame Charlotte’s gelaatstrekken en houding. Maar het had iets. Het had leven. Madame Charlotte zag het en was er meteen dol op. “Oh, monsieur T...
0

Maakt politiek blind?

op

Op woensdag 9 februari 2011 werd in de Oude Zaal van de Tweede kamer het Symposium Informatie en Politiek gehouden. Dit naar aanleiding van het promotieonderzoek van Guido Enthoven naar het recht van de Kamer om informatie te krijgen.
Weet de Tweede Kamer wel genoeg? Dat was de centrale vraag. De politiek wil van alles weten. Men wil niet te veel, niet te weinig, en de juiste informatie op het juiste tijdstip in de juiste vorm.

Het D66-kamerlid Gerard Schouw signaleerde een toename van kamervragen. Niet om informatie van de regering te krijgen, maar voor het nieuwsfeit dat het kamerlid met de vragen creeert. Het nu-punt-en-elletje, noemde hij dat.



Los van die discussie, werd mijn aandacht tijdens het symposium getrokken door een opmerking uit de zaal, van journalist Frits Wester. Hij stelde dat politici niet op zoek zijn naar feiten en inzichten uit de informatie en rapporten om hun mening te vormen of aan te passen. Volgens Wester zijn politici vooral op zoek naar rapporten om het gelijk van hun standpunt te onderbouwen. Politici zijn volgens Wester op zoek naar de feitelijke of wetenschappelijke onderbouwing die het eigen standpunt steunt of onderbouwt. Politici zouden volgens Wester dus selectief willen winkelen in de kennis waar de Kamer toegang toe heeft. De informatiebehoefte is volgens hem niet bedoeld om een menig of standpunt te vormen of te herzien, maar om een reeds ingenomen standpunt te onderbouwen. Politiek maakt doof en blind?

Nu zou men dit cynisch kunnen noemen van iemand die al heel lang rondloopt in de Haagse politiek. De werkelijkheid is natuurlijk ook nooit zo scherp. Maar Wester loopt echt heel lang mee in de politiek: 37 jaar, en hij heeft heel veel politici van nabij meegemaakt. Zou hij niet een klein beetje gelijk hebben?





Reacties

Een reactie posten