In de aanloop naar de Tweede-Kamerverkiezingen is het weer dringen bij de Kiesraad. Allerlei nieuwe politieke profeten die de beste visie op de samenleving claimen, richtten de afgelopen tijd nieuwe politieke splintergroepjes op. Democratie, is daarbij de meest gebruikte term. Bestaande, grote, politieke partijen zouden niet luisteren naar het volk. Ze zouden bepaalde principes verkwanselen. Of onvoldoende naar de achterban luisteren.
Een stem op deze microclubjes, is altijd een verloren stem. Zetels zijn er slechts voor nieuwelingen die echt zeer grote groepen kiezers op de been weten te brengen. Pim Fortuyn en Geert Wilders is dat gelukt. En op kleine schaal ook Marianne Thieme. De SP is ook klein begonnen, lokaal, en met een enorm lange aanloop ook nationaal doorgebroken. Zij brachten echt iets anders, een ècht andere kijk op de politiek, èn wisten daar stevig electoraal draagvlak voor te verwerven. Dat soort nieuwkomers houdt de democratie levend en dwingt bestaande partijen tot vernieuwing. Goed voor de democratie. Kansloze kleine splintergroepjes die zich nu voor een politiek vluggertje aandienen, doen mij denken aan roependen in de woestijn: overtuigd van hun eigen gelijk, maar zonder electorale steun. Zij en hun verloren stemmers dragen niks bij aan de democratie.
Reacties
Een reactie posten