De waarde van vakmanschap

Parijs, 1894. Montmartre bruiste van het leven, een broeinest van kunstenaars en bohemiens. In het hart van deze wijk, verscholen achter een enigszins onheilspellende naam, lag restaurant Le Rat Mort – De Dode Rat. Het was een plek waar de bohemien zich thuis voelde - en waar Henri de Toulouse-Lautrec een vaste gast was. Toulouse-Lautrec, een man met een scherpe blik en scherpe tong, was een meester in de snelle schets. Hij kon met een paar vloeiende lijnen een persoonlijkheid vangen, een karakter blootleggen. Op een avond, terwijl hij genoot van een maaltijd in Le Rat Mort, viel zijn oog op Madame Charlotte, een welgestelde weduwe die zich duidelijk vermaakte. Zonder veel omhaal pakte hij een papieren servet en begon te tekenen. Het was geen gedetailleerd portret, verre van dat. Het was een expressieve karikatuur, een vluchtige impressie van Madame Charlotte’s gelaatstrekken en houding. Maar het had iets. Madame Charlotte zag het en was meteen enthousiast. “Oh, monsieur Toulouse-Lautr...

Nutteloze versplintering

In de aanloop naar de Tweede-Kamerverkiezingen is het weer dringen bij de Kiesraad. Allerlei nieuwe politieke profeten die de beste visie op de samenleving claimen, richtten de afgelopen tijd nieuwe politieke splintergroepjes op. 

Democratie, is daarbij de meest gebruikte term. Bestaande, grote, politieke partijen zouden niet luisteren naar het volk. Ze zouden bepaalde principes verkwanselen. Of onvoldoende naar de achterban luisteren.

Een stem op deze microclubjes, is altijd een verloren stem. Zetels zijn er slechts voor nieuwelingen die echt zeer grote groepen kiezers op de been weten te brengen. Pim Fortuyn en Geert Wilders is dat gelukt. En op kleine schaal ook Marianne Thieme. De SP is ook klein begonnen, lokaal, en met een enorm lange aanloop ook nationaal doorgebroken. Zij brachten echt iets anders, een ècht andere kijk op de politiek, èn wisten daar stevig electoraal draagvlak voor te verwerven. Dat soort nieuwkomers houdt de democratie levend en dwingt  bestaande partijen tot vernieuwing. Goed voor de democratie. Kansloze kleine splintergroepjes die zich nu voor een politiek vluggertje aandienen, doen mij denken aan roependen in de woestijn: overtuigd van hun eigen gelijk, maar zonder electorale steun. Zij en hun verloren stemmers dragen niks bij aan de democratie.

Reacties