Statushouders naar Europese krimpgebieden

op
Nederland staat voor een dilemma van formaat: een chronisch tekort aan woningen botst met de plicht om statushouders een veilig onderkomen te bieden. Terwijl de wachtlijsten voor een betaalbare woning langer worden en gemeenten worstelen met hun taakstelling, kijken we naar een ander, minder zichtbaar probleem in Europa: de stille leegloop. In landen als Bulgarije, Roemenië, Letland, Litouwen en diverse regio's in Spanje, Portugal en het voormalige Oost-Duitsland krimpt de bevolking. Huizen staan leeg, de arbeidsmarkt vergrijst en lokale voorzieningen dreigen daar te verdwijnen. Zou het mogelijk zijn om deze twee uitdagingen met elkaar te verbinden? Het idee is even eenvoudig als potentieel baanbrekend: laten we statushouders de kans bieden om een nieuw leven op te bouwen in die Europese regio's die juist snakken naar nieuwe inwoners. Dit bepleit ik nadrukkelijk niet als een formeel gedwongen maatregel, maar als een vrijwillig programma voor statushouders zonder goede huisvesti...
0

Tegenheden des levens

op
Ook jij hebt dat natuurlijk wel eens: behalve geluk, ook wel eens ongeluk. Iedereen krijgt tegenslagen in het leven.
Onlangs werd mijn oudste dochter op klaarlichte dag op de fiets, op een rotonde, aangereden door een halfblinde bejaarde vrouw. Kennelijk mag zo iemand in Nederland nog in een auto rijden.

De veroorzaker betaalt natuurlijk de materiële schade. Maar behalve die schade is er ook pijn en ongemak. Het kind mist een hockeywedstrijd, kan een tijdje niet lopen en het gezin komt door het gedoe rond het ongeval veel te laat bij oma’s verjaardag. En dan moet je ook nog tijd besteden aan het laten taxeren van de schade, het indienen van de schadeclaim, bellen met de verzekeraar, het gesleep met een fiets die niet meer rijdt enz.
Deze “schade” wordt niet vergoed. Het zijn in de woorden van een rechter die hier meer dan 25 jaar geleden een uitspraak over moest doen, de “tegenheden des levens”, die men persoonlijk behoort op te vangen.


Het begrip “tegenheden des levens” wordt niet vaak gebruikt, maar ik moest er de afgelopen dagen vaak aan denken. Hoe makkelijker zo’n zaak wordt afgewikkeld, hoe minder “tegenheden” je ondervindt.
De tegenpartij is bij Interpolis verzekerd. Ik heb vanmorgen de stukken naar deze verzekeraar gestuurd. Ik ben benieuwd hoe snel en met hoeveel of hoe weinig gedoe men deze zaak afwikkelt.

Intussen geldt voor de halfblinde 74 jaar oude bestuurder van de auto, van wie het rijbewijs volgend jaar verloopt, dat vanaf 1 januari 2014 de keuringsleeftijd voor een nieuw rijbewijs op 75 jaar wordt gesteld. Dit om administratieve rompslomp voor de burger terug te dringen. Zij acht zich nog in staat om te rijden en kan zonder keuring weer voor 5 jaar een rijbewijs aanvragen. Goed idee, die vermindering van bureaucratie door de overheid?
Locatie: Wassenaar, Nederland

Reacties

Een reactie posten