De waarde van vakmanschap

Parijs, 1894. Montmartre bruiste van het leven, een broeinest van kunstenaars en bohemiens. In het hart van deze wijk, verscholen achter een enigszins onheilspellende naam, lag restaurant Le Rat Mort – De Dode Rat. Het was een plek waar de bohemien zich thuis voelde - en waar Henri de Toulouse-Lautrec een vaste gast was. Toulouse-Lautrec, een man met een scherpe blik en scherpe tong, was een meester in de snelle schets. Hij kon met een paar vloeiende lijnen een persoonlijkheid vangen, een karakter blootleggen. Op een avond, terwijl hij genoot van een maaltijd in Le Rat Mort, viel zijn oog op Madame Charlotte, een welgestelde weduwe die zich duidelijk vermaakte. Zonder veel omhaal pakte hij een papieren servet en begon te tekenen. Het was geen gedetailleerd portret, verre van dat. Het was een expressieve karikatuur, een vluchtige impressie van Madame Charlotte’s gelaatstrekken en houding. Maar het had iets. Madame Charlotte zag het en was meteen enthousiast. “Oh, monsieur Toulouse-Lautr...

Gekozen, en nu?


Felicitaties aan mijn oude vriend Matthijs van Miltenburg. Hij is gekozen als lid van het Europees Parlement. Voor D66. Hij woonde tot nu zo lekker rustig in het Brabantse dorpje Empel. Nu moet hij naar Brussel voor "de goede zaak".

Het grote risico is natuurlijk dat hij als kersverse parlementariƫr volledig opgaat in de nieuwe routines van Brussel. Ik herinner mij een leuk boekje van VVD kamerlid Anne Mulder, vooral gericht op nieuwe gemeenteraadsleden, maar met een kernboodschap die een verse Europarlementarier zich ook ter harte zou moeten nemen: kies een paar zaken waar je volledig op richt en laat de rest schieten. Focus, dus.

Ik ben benieuwd welke focus Matthijs gaat kiezen? ik zal het hem over een paar maanden eens gaan vragen.

Reacties